KALIUM

Kalium zorgt voor betere zenuw- en spierfuncties, reguleert de waterbalans in het lichaam en zorgt voor een regelmatig hartritme.
Ook bervordert kalium de eiwitstofwisseling.
Kalium bevindt zich in de celvloeistof, herstelt het natrium/kalium evenwicht en bevordert de nierfunctie alsmede de afscheiding van insuline.

Natuurlijke bronnen

bevordert het denk- en concentratievermogen
reguleert de bloeddruk
voorkomt krampen
is goed voor diabetici (bevordert de afscheiding van insuline)

Een gebrek aan kalium is voornamelijk toe te schrijven aan een overmatig gebruik van alcohol, plasmiddelen of laxeermiddelen.
Als u veel koffie of geraffineerde suiker nuttigt, heeft u goede kans opeen kaliumtekort.
Een kaliumgebrek kan zich ook vormen bij langdurig gebruik van corticosteroïden; vraag uw arts of hij het kaliumgehalte in uw bloed wil controleren.
De symptomen van een te laag kaliumgehalte in het bloed (hypokaliëmie) zijn:
vermoeidheid, spierkrampen, verlammingsvershijnselen, hoge bloeddruk en een verstoord hartritme.

Natrium is nodig voor een goed evenwicht in de vochthuishouding van het lichaam, voor het samentrekken van de spieren en voor de zenuwprikkelgeleiding.
Daarnaast levert natrium een belangrijke bijdrage aan de regeling van de bloeddruk, samen met het mineraal kalium.

Natrium is in bijna alle voedingsmiddelen en dranken aanwezig.
In sommige voedingsmiddelen en dranken komt natrium van nature voor.
Natrium is een belangrijk onderdeel van keukenzout (natriumchloride).
Dat wordt tijdens het productieproces, het bereiden van de maaltijd of aan tafel aan de voeding toegevoegd.

Zwavel is belangrijk voor de vorming van collageen, het eiwit dat het meest overvloedig voorkomt in het lichaam.
Omdat het water absorbeert in de darmen, werkt het laxerend.
Zwavel helpt de lever gal af te scheiden, verbetert de geestelijke functies, voorkomt artritis en behandelt in de vorm van zalf huidaandoeningen zoals psoriasis, eczeem en dermatitis.

Als niet-metaal element komt het overvloedig voor in de natuur en is het aanwezig in zowel dierlijke als plantaardige voeding.

Magnesium is nodig voor de energiestofwisseling in het lichaam, de overdracht van zenuwprikkels en het goed functioneren van de spieren.
Verder geeft magnesium stevigheid aan het skelet en is het nodig voor de opbouw van spieren.
Het draagt ook bij aan de energievoorziening van ons lichaam.

Magnesium komt in bijna alle voedingsmiddelen voor.
Het gehalte aan magnesium verschilt per voedingsmiddel.

Spoorelementen hebben precies dezelfde werking en gelijksoortige functies als de mineralen.
Mineralen hebben we in vrij grote hoeveelheden nodig, spoorelementen slechts in zeer geringe hoeveelheden (sporen).
Calcium, fosfor, ijzer, kalium, magnesium, natrium zijn mineralen.
Arseen, chroom, fluor, jodium, kobalt, koper, mangaan, molybdeen, nikkel, seleen, silicium, tin, vanadium, zink zijn spoorelementen.

Mineralen komen zowel in het planten- als in het dierenrijk voor.
Melk is rijk aan calcium, vlees aan ijzer, groenten en fruit aan kalium of ijzer.
Alleen groenten die op mineralenrijke gronden geteeld worden, zullen ook rijk zijn aan mineralen.

In tegenstelling tot de vitaminen zijn mineralen veel stabieler.
Ze blijven vrijwel geheel intact na het koken of het bakken van de voedingsmiddelen.
In geval gekookt wordt kunnen de mineralen wel in het kookwater overgaan.
Ook hier is het beste advies dat kan gegeven worden: daar waar mogelijk het kookwater gebruiken voor de bereiding van soep of saus.

Neen. Het lichaam springt niet zuinig om met de aangevoerde mineralen.
In veel gevallen wordt er slechts een klein percentage door de darmen opgenomen.
De rest verlaat onveranderd het lichaam. In een aantal gevallen zijn mineralen gebonden, bijv. fosfor.
De opname door het lichaam wordt er niet altijd door vergemakkelijkt.

Het is moeilijk een algemeen geldend behoeftenschema op te stellen.
Een kind heeft andere behoeften dan een bejaarde, iemand die langdurig intensief zweet, verliest aanzienlijke hoeveelheden mineralen,
aanhoudende diarree tast ook de mineralenreserve aan, de scheikundige vorm waarin mineralen worden ingenomen is bepalend voor de hoeveelheid die door de darmen wordt opgenomen e.d.
De tabel geeft een overzicht van de gemiddelde behoefte van een volwassen persoon.

In een aantal hierboven genoemde situaties is het noodzakelijk om aanvullende hoeveelheden mineralen aan de voeding toe te voegen.
Personen die helemaal geen vast voedsel kunnen innemen krijgen mineralen en spoorelementen via de voeding die rechtstreeks in het bloed wordt gebracht.

Grote dosissen mineralen moeten met de meeste omzichtigheid ingenomen worden.
Nagenoeg alle mineralen of spoorelementen, die overmatig worden ingenomen, hebben ongewenste nevenwerkingen.

Pagina 2 van 2